uit en thuis

dat is niet in de kaak

De smaak van bloed vult mijn mond. Ik heb geen pijn, maar van die smaak wordt ik misselijk. Ik heb trek, mijn maag knort er van, maar ik vind het eng om te eten. Toch maar proberen. Boterhammetje met gebakken ei, een beker chocolademelk en een beschuit met hagelslag (XXL uiteraard).

Het eten van de boterham kost moeite, mijn kaak heeft een opdonder gehad en de spieren doen bij iedere hap pijn. Dan een slok chocolademelk…. pijn schiet door de rechterkant van mijn mond. Potverdepotver, dus dit is wat ze bedoelden! Wat een pijn, ik moet even een paar minuten bijkomen. De rest van de chocolademelk gaat met kleine slokjes. Aan de beschuit durf ik bijna niet te beginnen, maar ook dat lukt uiteindelijk. Wie had gedacht dat eten zo pijnlijk kon zijn?!

De pijn wordt veroorzaakt door de chirurgische ingreep die ik vanochtend had. De ingreep had tot doel om mijn verstandskies te verwijderen. Hij zat keurig op zijn plek en de chirurg vertelde me dat ik blij mocht zijn dat ik geen centebakje heb. Toen ik vroeg wat hij bedoelde, legde hij uit dat dit een vooruit stekende onderkaak is. In dat geval was de ingreep een stuk lastiger, nu duurde het al met al nog geen 10 minuten. Binnen een half uur reed ik weer door het hek van het ziekenhuis naar huis.

Na thuiskomst voelde ik niet zo veel, de verdoving deed nog goed zijn werk. Maar in de loop van de ochtend, na het uitwerken van de verdoving, begon het toch wel gevoelig te worden. En nu zit ik aan de zware pijnstillers. Wanneer het nodig is mag ik het nog aanvullen met paracetamol. Gelukkig nog niet nodig gehad… eerst maar eens kijken hoe het gaat zo. Gevoelig is het zeker en pijnlijk zo nu en dan ook. Maar een dik en blauw wang heb ik gelukkig niet, dus van de buitenkant zie je er niet zo veel van. Dat scheelt weer.

5 thoughts on “dat is niet in de kaak

  1. amai.. wat een ellende, wat een pijn. die chirurg deed zijn werk, uitstekend en zelfs de kies werkte mee.
    de specialist zit breedgrijnzend bij moeders achter de stamppot, is alles al weer vergeten,
    de kies in de prullenbak, niks aan de hand.. en jij zit met de gebakken peren!
    het grootste karwei ligt nu bij jou meid!
    over n paar dagen ligt alles achter de rug en zit jij fluitend op je fietsje!! sterkte!!

Laat een antwoord achter aan Foekje G. Ankersmit Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *