Een paars muisje zit vastgeklemd in haar bek. Ze rent ermee terug naar mij en speelt met de muis. Nee, officieel apporteren is het niet, maar het komt in de buurt. Als ik de muis vervolgens weer weggooi sprint ze er opnieuw snel achteraan.
Ze is sinds 5 juli jl. mijn nieuw huisgenootje; Floortje de poes. Toen ze bij me kwam was ze ongeveer 8 weken. Echt nog een klein hummeltje. Ze was al wel zindelijk, sociaal, speels en avontuurlijk. Kortom; een levendig beestje.
Alles wat je in de leukste kattenfilmpjes op Youtube ziet, zie ik live. Floortje probeert op de vensterbank te springen vanaf de stoel, maar redt het niet. Op vier pootjes landt ze op de vloer en blijft even (verbaasd) staan om vlak daarna heel hard naar de andere kant van de woonkamer te sprinten. Een jager in de dop.
Sinds kort gaat ze ook naar buiten. En daarmee is haar wereld nog avontuurlijker geworden. Achter hommels aan springen. Door de schutting naar de buren klauteren om te kijken wat daar gebeurt (de buren vinden haar ook leuk!). Op de vensterbank springen en op daar hangende spinnen jagen… en dan van de vensterbank af vallen.
Nu ben ik nog haar bediende. ‘s Ochtends voor het eten, ook al zeurt ze er niet om. Overdag voor het kattenluik/de achterdeur, omdat het kattenluik nog net te groot en zwaar is voor haar om weg te drukken. En ‘s avonds als matras om op te slapen; op mijn voet, bovenbenen, buik, onderarm of schouder. En haar slaaphouding is willekeurig, maar in ieder geval lui.
Ze is nog maar kort bij me, maar ik vind het heerlijk. Het is een deugniet en een schatje tegelijk. Ze brengt leven in huis en gezelligheid. Ook al hebben mijn bank en de planten te lijden onder deze kleine spring-in-het-veld, het is fijn dat ze er is!