Ik mis ‘m

Ik rem en klap bijna met mijn lijf tegen het stuur.
Ik neem een drempel en heb het gevoel alsof ik gelanceerd wordt.
Ik druk het gaspedaal hard naar beneden, maar er gebeurt niet zo veel.
Ik druk op het resetknopje op het stuur, maar ontdek dat deze ontbreekt.

TJonge, zo een andere auto is wel even wennen, zelfs nu ik er al weer dik 100 km mee gereden heb. Het gaspedaal werkt, maar de auto komt traag op gang. Het rempedaal hoef ik daarentegen maar lichtjes in te drukken voordat de auto al reageert. Bij iedere drempel moet ik rekening houden met de korte wielbasis en niet te snel er overheen, om te voorkomen dat ik gelanceerd wordt uit mijn stoel. En wat mis ik de luxe! De cruisecontrol op het stuur, de digitale bediening van de radio en de stilte. Vooral de stilte van mijn grote luxe Mazda6!

Het heeft wel wat voeten in de aarde, zo een leenauto. De leenauto die ik mee heb gekregen van de Care is een Suzuki Swift (kenteken 59-RLZ-9). Behoorlijk nieuw en nog geen 15.000 km’s op de teller. Natuurlijk, ik weet dat ik niet mag klagen; ik heb in ieder geval vervangend vervoer. En dankzij mijn (dure) allriskverzekering ook nog eens gratis. Buiten de brandstofkosten om natuurlijk, maar omdat de Swift gemiddeld 1-op-20 rijdt (theoretisch) is dat niet een hele grote ramp. Ik ben namelijk niet van plan om er te veel mee te rijden.

Maar het is wel wennen, zo een kleine basis-uitgevoerde auto met zo een lichte motor. Ik kijk nu al uit naar de terugkomst van mijn Mazda6! Ik mis ‘m.

The post is brought to you by lekhonee v0.7