Na een korte nacht word ik woensdagmorgen wordt ik moeizaam wakker. De nacht was warm, ik ben moe en heb het gevoel dat ik mijn ogen niet open kan krijgen. Nog een poging om mijn ogen open te trekken faalt opnieuw, vooral mijn linkeroog is problematisch.
Nu heb ik wel vaker last van ‘slaapluizen’ die mijn oogleden ’s ochtends op elkaar geplakt houden, maar dit is wel héél hardnekkig. Dan maar even naar de douche en hopen dat koud water voldoende helpt. Wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik ineens waarom ik mijn oog niet open krijg; slaapluizen hebben er niks mee te maken helaas.
Een steekmug (neef in het Fries) heeft me precies in het ooglid van mijn linkeroog gestoken. En dat terwijl ik sowieso nogal gevoelig ben voor steken van steekmuggen, horzels en ander ongedierte. Omdat de rotzooi die mevrouw steekmug (jep, de vrouwtjes steken) in mijn ooglid heeft gespoten niet weg kan, heb ik er nogal een zwelling. Een zwelling die ervoor zorgt dat mijn linkeroog de voorkeur heeft om dicht te blijven zitten. Na een kort onderzoek van de rest van mijn gezicht (met mijn rechteroog) blijkt dat ik ook op het voorhoofd een grote bul heb zitten. This was one piece of hungry mosquito! Vervelende zooi.
Omdat het zwellingen zijn, ga ik koelen. Bij een ‘gewone’ bult helpt dat ook, bovendien voorkomt het jeuk. Helaas werkt het op het ooglid kort, met als gevolg dat ik lange tijd mijn oog amper open kan trekken. Ik doe nog enkele pogingen, maar besef dat het niet gaat lukken en dat ik maar beter gewoon naar het werk kan gaan. Op het werk de eerste vragende blikken: nee, ik heb geen klap gekregen, dit is het werk van mevrouw steekmug.
Ik heb daarom een vriendelijk verzoek aan mevrouw ‘neef’: Zou u zo vriendelijk willen zijn om in het vervolg niet mijn zweetgeur te prefereren boven dat van de mensen die in de buurhuizen wonen? De buren die wèl opzettelijk de ramen open laten? Vriendelijk bedankt!