Het is gewoon een tunnel. Je gaat er in van het licht naar het donker en je ziet even niks. De ogen moeten wennen. Langzaamaan zie je meer en meer en begint zich een beeld te vormen. En dan het verlossende licht aan het eind van de tunnel. Je weet waar je naartoe moet, je ziet het ineens helder. Maar dan ga je twijfelen; weet je wel zeker dat je de goede kant op gaat? Heb je halverwege niet een afslag gemist? Heb je misschien last van tunnelvisie?
Het programma Wie is de mol? is zo een tunnel. In het begin zie je even niks. Je hele geest moet zich instellen op het programma; je moet wennen aan de kandidaten en je begint je een beeld te vormen. Naarmate het programma verder komt, wordt het beeld helderder. En dan zie je het licht; je hebt je mol gevonden!
Maar weet je wel zeker dat dit de mol is? Zit je niet te veel argumenten te bedenken die je verdenkingen bevestigen? Argumenten waardoor je verdachte praktijken van andere kandidaten niet meer ziet? Dan is het eigenlijk al te laat; je hebt een tunnelvisie! Shit, toch weer…