Meestal gaat de tijd heel snel, maar afgelopen week ging de tijd traag. Heel traag. Dat komt omdat je ergens heel erg naar uitziet, dan gaat de tijd des te langzamer voor je gevoel. Een mindfuck, want natuurlijk gaat de tijd niet langzamer, dat zit alleen maar tussen je oren.
Hoe dan ook, gister was het eindelijk zo ver; ik kon de nieuwe auto halen! Een Ford Focus Titanium (station) van maart 2012. Zo goed als nieuw, maar toch gebruikt en daardoor voor mij ineens wel betaalbaar. De Mazda 6 heb ik ingeruild en daarvoor heb ik een leuk bedrag gekregen.
Het was raar. Raar om de Mazda daar achter te laten. Een auto waar ik tot gister zo verschrikkelijk van heb genoten. Een auto die zo uniek was dat mijn buurman daar vaak over begon als hij me zag. Een auto waar ik trots op was. Een auto die ik zo maar inruilde voor een Ford.
Maaaaarrrrr….
De Ford rijdt lekker en het is een erg luxe uitvoering. Hij is luxer uitgevoerd dan de Mazda was. Het enige wat ontbreekt zijn de bestuurdershulpmiddelen, het automatische inparkeren en de getinte ramen. Voor de rest is ie mega compleet. Bovendien heeft ie voor mij voldoende ruimte; de racefiets kan ik nog steeds achterin schuiven zonder dat er een wiel uit hoeft. Ook niet onbelangrijk; hij is zuinig, tenminste net zo zuinig als de Mazda. Oh, en had ik al gezegd dat ie lekker reed?
Op de parkeerplaats voor mijn huis glanst ie me aan… naast een Ford van een paar jaar ouder. Dan voel ik het; ik ben trots!
Ziet er goed uit!