Ik kijk naar een telefoonschermpje voor me. Het ligt op de kop, maar ik kan ontwaren wat er op staat. Het zijn namen, zo snel geteld 20. “Ieder 10 in de ploeg”, denk ik, “dat is een leuke start voor het nieuwe seizoen”. Dan opent Bart een tweede notitie en zie ik nog een rijtje staan. Nog eens 11 namen!
Bart en ik zitten bij elkaar om de teams in te delen; de wielrenteams die vanuit de sportscholen Palestra en Fysique met elkaar op de pedalen gaan volgend seizoen. Ik was al gewaarschuwd dat er vooral vanuit Dokkum een riante aanwas was en dat is niet gelogen. Bijna één heel nieuw wielrenteam start dit seizoen met buiten trainen. Allemaal mensen die enthousiast zijn geworden van de verhalen van de voorgangers van de seizoenen 2015 en 2016. Prachtig!
Terwijl we zitten te praten komen er (fris gedouchte) spinners aanlopen. Ze krijgen een kop koffie en een vinger wijst mij aan. Ik schud de handen van een moeder en dochter die enthousiast zijn geworden van de verhalen en ook in willen schrijven voor het wielrennen. Een derde vrouw geeft aan ook graag informatie te willen, omdat het haar wel leuk lijkt. En zo hebben Bart en ik ineens 34 renners te verdelen.
Op de lijst staan nog vijf “vraagtekens”, maar na wat app- en mailberichten geven twee daarvan aan zeker ook mee te gaan trainen in het nieuwe seizoen. Geweldig! Uit de verdeling blijkt dat de “vraagtekens” vooral op mijn lijst staat. Dat betekent dus dat ik sowieso al met een ploeg van 14 renners van start ga volgend seizoen; wat een tof vooruitzicht!
De volgende stap waar ik me mee bezig houd is de teamkleding. De ontwerpen zijn natuurlijk ook al aan mijn ogen voorbij gekomen en ik heb mijn mening over de kleurtjes en vlakjes gegeven. Maar het is altijd goed om daarbij ook de materialen in het echt te zien en – vooral – te voelen. Daarvoor ga ik met de ‘kledingcommissie’ op stap naar Lorini. Ik en twee mannen… eens kijken of ik een goede damesset voor elkaar kan krijgen. 😉
Het geeft allemaal in ieder geval weer de nodige positieve boosts. Ik heb zin in 2017!