even weg

Gerimpelde vingers

Voor het eerst sinds jaren ben ik weer aan het zwemmen. De geur van chloor dringt door in mijn neusgaten, maar ik vind het niet stinken. Langzaam zwem ik naar de overkant. Het is maar een kort zwembad, maar het voldoet ruim aan de eisen. Het zwemmen is heerlijk na de fietstocht van vandaag.

Ik voel mijn benen, want die hebben hard gewerkt. De fietstocht leidt door de heuvels rond Winterberg in Duitsland. Wat een mooi landschap! Het is heuvelig, met veel bossen. De herfst is begonnen en de bomen kleuren langzaam geel, rood en bruin. De zon maakt dat het allemaal extra mooi lijkt.

We ploeteren bij heuvels op, tijdens klimmetjes met een gemiddeld percentage van 13%. De steilste stukjes zitten rond de 22% en dat doet zeer aan je benen en longen. Het is even zwaar, maar de beloning komt daarna; (vaak) een lange afdaling. Aan het eind van een van de afdalingen wachten we op elkaar. Ik ben als eerst beneden en zie iedereen aankomen met een grote smile op het gezicht; kijk, dit is genieten!

Na zo een 95 km en 4 uren zijn we terug in het hotel. Hoewel ik vermoeide benen heb, duik ik het zwembad in en ga relaxen. Het water zorgt voor wat ontspanning van mijn benen en rug. Ik trek mijn baantjes en na ongeveer een uur sta ik op de hotelkamer onder de douche. Ik kijk naar mijn vingers die al dat water niet gewend zijn; ze zijn helemaal gerimpeld! Net als vroeger wanneer ik een hele dag in en aan het water was geweest… dit is vakantie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *