even weg

verwelkomd door de vakantiekater

Na een dikke week afwezigheid, kom ik rond 3 uur weer thuis. Wanneer ik de auto uitstap zie ik achter het raam naast mijn voordeur twee ogen naar mij kijken. Smokey! Ze heeft mijn auto waarschijnlijk horen aankomen. We hebben even oogcontact, Smokey staat op en geeft de raamkozijnen kopjes.

Ik doe de achterklep open en pak mijn zware weekendtas uit de achterbak. De rugtas gaat over de linkerschouder en de tas met skischoenen over de rechterschouder. Wanneer ik, zwaar beladen, mijn huis weer binnen stap moet ik Smokey ontwijken. Ze dwarrelt rond mijn benen om om de beurt mijn linker- en mijn rechterbeen kopjes te geven.

Om te voorkomen dat ik voorover de hal in knikker, zet ik de tassen op de grond. De kat til ik op en ik krijg de welbekende welkomstkopjes tegen mijn kin en op mijn schouder. Dat is wel mooi thuiskomen zo! En dat terwijl ik maar een weekje weg was van huis. Een weekje heerlijke wintersport in Les Deux Alpes.

De week begon vorige week vrijdag. De reis leidden ons via het Duitse Herbolzheim naar het Franse Les Deux Alpes. Dat dorp had een maand geleden nog amper sneeuw, nu was het gebied bedekt met een laag van minimaal 50 cm. Het weer was mooi en we hadden veel zin in de week die zou komen.

De eerste ochtend in Les Deux Alpes was schitterend. We ontbijten met zijn allen en ieder ging zijn weg. K. en ik wilden eerst rustig beginnen met een blauwe piste en gingen naar de pistes aan de westzijde van het dorp. We kozen de Vallee Blanche 1 en gingen rustig naar beneden. Het skiën voelde bekend, maar toch nog wel een beetje onwennig. In de loop van de dag werd het beter en al snel had ik de ski-swung weer te pakken. Het skiën werd leuk en al snel hadden we een groot deel van het skigebied gezien.

De dagen erna bleef het weer fantastisch en – met wisselend gezelschap – bezwoer ik veel pistes in het gebied, van groen tot zwart. K. en ik kwamen er achter dat onze opwarmpiste één van de stijlste blauwe pistes van het gebied was. De laatste skidag, een hevige sneeuwval was begonnen, meden we de Vallee Blanche 1 daarom opzettelijk. Alleen probeerde ik nog wat blauwe en groene pistes, maar het zicht was slecht en al snel had ik er genoeg van. Samen met Y. en T. ging ik daarom wat winkelen.

’s Avonds besloten we met de hele groep uit eten te gaan. Ik kreeg een voortreffelijk bereid stuk eend voorgeschoteld. Met zijn zevenen hadden we erg veel lol en iedereen was tevreden over het eten en de vakantie. Het gaf voor mij, de initiatiefnemer van deze vakantie, wel een positief gevoel.

Na een korte nacht brak al vroeg de dag aan op zaterdag. We zouden de terugreis inzetten, maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Vrijdag was er de hele dag een dikke halve meter sneeuw gevallen in het dorp en de auto’s konden niet zomaar weg. Met wat hulp van M. en K. kreeg ik mijn auto vrij uit de sneeuw. We konden rond half 10 eindelijk vertrekken.

Maar ook dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Omdat er lawinegevaar langs onze uitvalsroute was, moest deze vrij gemaakt worden van sneeuw. We mochten geen kant op en wachten een half uur in de file. Vervolgens kon ik niet harder dan met 20-40 km/uur afdalen, de weg was besneeuwd en erg glad. Voor mij gleed een BMW volledig weg en ik was blij met mijn voorwiel-aangedreven auto. De BMW leek onbeschadigd, ik kon niet helpen en reed daarom langzaam door.

Na autorit van een uur in opperste concentratie hadden we eindelijk Grenoble bereikt. Daarna verliep de reis gelukkig soepel en om iets voor half 12 zette ik K. thuis af. Een dik uur later arriveerden we bij mijn ouders thuis. Ineens voelde ik de enorme vermoeidheid van de lange reis en ik heb afgelopen nacht voortreffelijk geslapen.

Vandaag heb ik meerdere foto’s en filmpjes bekeken. Vanavond hing ik nog een poos met K. aan de telefoon. We misten de vakantie, het mooie weer, het leuke gezelschap. Ik heb een vakantiekater!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *