uit en thuis

multiculti samenleving

Een dagje in Rotterdam voor het werk. Ik hou daar wel van, want daar zit ook een stel prima collega’s. Helaas ga ik niet zo vaak die kant op; Rotterdam is namelijk niet bepaald om de hoek van waar ik woon. Sterker nog, van huisdeur tot kantoordeur kost me zo een 3 uren! Met het openbaar vervoer dan.

Zoals gezegd, toch hou ik er wel van om even naar Rotterdam te gaan. Op het kantoor krijg je de stad niet zo mee, maar wanneer je de deur uitstapt en de 200 meter aflegt naar het station Centraal, sta je ineens volop in de drukte. Mannen, vrouwen, kinderen, ouderen, blank, Aziatisch, zwart, etc… alles loopt om je heen. Misschien dat Rotterdam wel extreem multiculti is, dat weet ik niet, maar het boeit me wel.

Na de dag op kantoor liep ik naar het huis van mijn broertje en zijn vriendin. We besloten samen op bezoek te gaan bij pizzaria Vapiano in het centrum van de stad. Dacht ik dat ik de multiculti samenleving van Rotterdam wel gezien had op straat, kwam ik daar mooi bedrogen uit! Het hele restaurant was afgeladen met (vooral) jeugdigen van alle soorten, maten en rassen.

Een beetje verbluft keek ik om me heen, me bijna gedragend als “het meisje van het platteland dat voor het eerst in de grote stad komt”. Gelukkig duurde dat moment maar kort. Het etentje was vervolgens erg gezellig en voordat ik het wist zat ik weer in de trein op weg naar Leeuwarden. De trein dan… ik stap in Heerenveen uit. Zodat ik weer het meisje van het platteland kan worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *