Mijn longen doen pijn, maar mijn benen zijn nog niet echt moe. Ik ben verkouden en dat werkt niet goed in combinatie met een fanatieke spinningtraining.
Na de spinningtraining hang ik voorover op het bankje in de kleedkamer. Mijn hoofd steunt in mijn handen en mijn longen piepen bij iedere ademteug. Shit, dit voelt niet goed. Ik zit zo een poosje voorover wanneer twee vrouwen al kwebbelend binnenlopen en tegenover me plaatsnemen op het bankje.
Al snel kom ik erachter dat het gaat om een moeder en dochter. De dochter is niet heel blij met acties van haar moeder. De discussie gaat over cadeautjes voor de (klein)dochter. Er wordt niet gesnauwd, maar het scheelt niet veel. Dat is nog tot daar aan toe, maar het gekwebbel in het Wâlds is niet bepaald aantrekkelijk.
Ik zit bij te komen, hoor het verhaal aan en voel een plaatsvervangende gêne. Wat hebben wij toch te maken met de Duplo voor de (klein)dochter die wel of niet beloofd en besteld is? Gewoon kleedkamergekwebbel is prima, maar dit?! Jemig mensen, denk toch eens na!