even weg

Sneeuwdames

Sneeuw! Heel veel sneeuw, maar niet zo veel als in Oostenrijk (gelukkig). Ons doel was eerst om naar het Pitztal in Oostenrijk te reizen, maar na de voorspellingen van weer een sneeuwdump vanuit de Nordstau werd de reis 2 dagen voor vertrek omgeboekt naar Le Grand Bornand in Frankrijk. Ook daar was sneeuw voorspeld, maar minder dan de helft van wat oostelijker voorspeld was.

En als je dan met vier dames op vakantie gaat, dan is het in de auto heen al gezellig. De reis verliep uitstekend en na 12,5 uren kwamen we aan in een sneeuwrijk Massif des Aravis. Het appartement vonden we in één keer en binnen afzienbare tijd zaten we aan de stamppot boerenkool met worst. Een uitstekende basis voor de rest van de week.

De groene starterspiste is goed genoeg bij sneeuwval

Zondag was sneeuw voorspeld en dus gingen we rustig aan starten. De groene pistes (die heb je in Frankrijk) vind ik met zulke weersomstandigheden op een eerste skidag wel wat vervelend, dus stuntelen. Snel lunchen, beetje opdrogen en door! Tijd voor echte afdalingen. En ook al zijn ze groen, met sneeuw uit de lucht is alles wit en best lastig.

Het zonnetje laat zich op dag 2 al zien!

De tweede dag was het weer een stuk beter en tijd om het gebied boven Le Grand Bornand écht te gaan verkennen. Een succes, want naarmate de dag vorderde werd het helderder en konden we de omgeving beter zien. Een mooie besneeuwde omgeving ontpopte zich.

De volgende dag beloofde mooi weer te worden, dus naar het gebied La Clusaz. Een gevarieerde omgeving met prachtige pistes, mooie uitzichten en lekkere chocolademelk met slagroom.

Prachtige uitzichten over het Massif des Aravis

Het was zo een mooi gebied dat ik, nadat ik de vierde dag begonnen was in Le Grand Bornand, me ’s middags weer aansloot bij de rest die in de ochtend al in La Clusaz was begonnen. Een heerlijke lange dag skiën was het resultaat.

Adam en Eva op de brugleuning

Op donderdag was weer sneeuw voorspeld en na opnieuw een nat pak (net als zondag) pakten we in de middag de benenwagen voor een mooie wandeling door het dal bij de beek langs. Sneeuwengelen en mini-sneeuwpoppen maken, sterke verhalen vertellen en aanhoren en pistebully’s en langlaufers ontwijken. Het hoort er allemaal bij tijdens zo een wandeling.

De laatste dag was het weer opnieuw goed en we hebben ‘m dan ook vol meegenomen. Van ’s ochtends (heel) vroeg tot het moment dat de liften ophielden met draaien stonden we op ski’s.

Après-ski is Frans, of niet?

Wat is dan beter dan de dag en de week af te sluiten in de plaatselijke kroeg met een lekker drankje? Ook al doen de Fransen niet aan après-ski, het was een gezellig kroegje! Helaas was de week voorbij. Voorbij gevlogen ook.

Maar het was een indrukwekkend weekje. Want tijdens onze vakantie bleek; skiën is niet alleen maar skiën, maar bestaat ook bijzondere gebeurtenissen. Daarvan hebben we er in de week de nodige meegemaakt op ski’s. Zo verdween één van de vier dames (letterlijk) kopje onder in de tiefschnee, omdat ze persé offpiste wilde skiën. Een behulpzame Fransman kwam “Are you dead?” vragen, met een lachsalvo tot gevolg. Hij hielp het slachtoffer keurig overeind trouwens. Een ander had geen vrolijke Fransman toen haar hetzelfde overkwam omdat ze de afslag te vroeg nam en tot aan de knieën in de sneeuw belandde. Gelukkig volgden de anderen haar nu niet.

De opstandige skistokken komen terug bij de eigenaar

Er vlogen een paar skistokken uit de pannenkoeklift, waardoor ik bijna huilde van het lachen (en ik niet alleen). Een verkeerde skistok werd meegenomen naar boven, wat vooral bijzonder was omdat het lengteverschil tussen de twee skistokken in ieder geval 10 cm was.

Sneeuw koelt oververhitte voeten

Een afslag werd (voorspeld en verwacht) gemist waardoor er terug gewandeld moest worden. Een pannenkoeklift zorgde voor een bijna valpartij en twee echte valpartijen en kwam vervolgens stil te staan met drie van de vier groepsgenoten er in. Toen we hadden besloten te gaan lopen naar een andere lift ging de bewuste lift weer lopen en konden we achteraan weer aansluiten. Ja hoor, hebben wij weer! En als je voeten dan oververhit zijn geraakt en de schoenen pijnlijk beginnen te knellen, dan ga je (tot verbazing van iedereen) met je blote voeten in de sneeuw staan!

Een Dame Blanche zoals het hoort

Maar ook het eten en drinken was dit keer bijzonder. Voor het eerst vonden we volkorenbrood bij een boulangerie, de Fransen leren het nog wel! Een chocolademelk met slagroom is heerlijk ook al is de slagroom net zo duur als de chocolademelk. Fransen kunnen een voortreffelijke pizza bakken die dan ook nog wel gevolgd kan worden door een grote dame blanche. Groentesoep is in geen enkel restaurant op de piste hetzelfde, je hebt het in de kleuren geel, groen en oranje en waarschijnlijk nog wel in andere varianten. En koude melk? Het is echt iets Nederlands om dat bij je soep en broodje te willen nemen, dat levert altijd even een vragende blik op bij de Franse bediening.

Het meest bijzonder? De Fransen waren in dit skigebied superaardig en galant. Ze spraken (vaak) goed Engels en waren altijd bereidwillig om te helpen. Dat hebben we in Frankrijk wel eens anders meegemaakt!

Zaterdag, de reisdag, was het prachtig weer. We vonden het allemaal jammer dat de reis voorbij was. Het was een mooie trip geweest!