Ik heb vakantie en dus heb ik tijd om in de tuin te gaan werken. Het gras is lang, heel erg lang; tijd om te maaien! Gelukkig heb ik een zweefmaaier, want het gras is heel erg lang geworden. Ik begin vol goede moed.
Terwijl ik het gras maai voel ik mijn liezen. Spierpijn? Waar heb ik nu spierpijn van? Ik ben gister alleen maar aan het pitch ’n putten geweest met de collega’s. Jep, een uitstapje met de collega’s tijdens mijn vakantie. Ik vond het niet erg, het was erg gezellig, het spelletje leuk en (uiteraard) bloedjefanatiek.
Pitch ’n putt is een soort van mini-golf (dus niet midgetgolf), waarbij je afslaat en put. De sport zelf is niet heel inspannend; je loopt rustig over de holes en ook het afslaan is meer techniek dan kracht. Oftewel, niet echt een verklaring voor de spierpijn.
Dan schiet het me ineens binnen dat ik bij het pitch ’n putten rennend naar de auto ben gegaan om mijn camera te halen. Dat moet het zijn! Want rennen is iets waar wielrenners niet zo erg goed in zijn. Sterker nog; van een lang eind wandelen krijg ik al spierpijn.
Ondertussen ga ik verder met grasmaaien. Dan hoor ik een piepend, bijna fluitend geluid, alsof mijn grasmaaier over een takje heen schampt. Maar eigenlijk weet ik wel beter. Wanneer ik dan later nogmaals een dergelijk geluid hoor, zie ik een restant van een kikker… getverdegetver! Dus toch….