Afgelopen dagen heb ik ze voor het eerst sinds weken weer gezien; groepjes wielrenners. Geen grote groepen, max. 6 personen, maar ze waren er wel weer. En ik moet bekennen dat mijn eerste gedachte dan is; “jongens doe nu nog niet!” Maar ik begrijp het goed. En stiekem denk ik ook wel dat het kan, zolang je maar niet hoest, proest en snuit zonder zakdoekje wanneer je bij elkaar fietst.

Verdikke, al weer een verhard pad?! Ik ben toch op de MTB weg, dan vind ik veel onverharde routes juist leuker! Klopt het eigenlijk wel wat ik doe? Even stoppen en kijken of ik wel goed zit via MTBroutes.nl en Google Maps. Het lijkt er wel op, maar als ik verder fiets en het fietspad overgaat in een weg weet ik zeker dat het niet klopt. En niet veel later

Het gaat de goede kant op! De signalen worden steeds positiever; eerst al een serieuze afvlakking van het aantal nieuwe patiënten en ziekenhuisopnamen en gister voor het eerst een afname van het aantal IC-opnames. Goede signalen die een mens hoop geven. En hoop doet leven! Maar, Rutte zei het terecht; we zijn er nog niet vanaf. Het aanhouden van de 1,5 meter ten opzichte van elkaar. De horeca die dicht

We mogen nog naar buiten van Rutte! En terwijl heel veel mensen zo veel mogelijk in huis blijven, probeer ik zo veel mogelijk frisse lucht op te snuiven. Hele dagen binnen zitten, daar is geen mens nog beter van geworden! En beter worden, dat wil ik…. op de fiets dan wel te verstaan. De grote jongens van de KNWU en NTFU vertellen dat we wel mogen fietsen, maar daarbij vooral

Helaas heb ik het net niet gehaald in Drachten; de 40.000 km met mijn Kuota racefiets bedoel ik dan. De teller is blijven steken op 39.865,6 km; 134,4 km te weinig dus. Niet erg hoor, want met twee ritjes heb ik de 40.000 wel te pakken en dan mag ik van mezelf een nieuwe racefiets kopen! Als ik dan nog genoeg geld op mijn bank heb staan tenminste. Want het

Om 9.30 uur verzamelen op het parkeerterrein tegenover de ingang van Camping De Norgerberg was de instructie. Nou, parkeerterrein?! Die naam mag het eigenlijk niet hebben, omdat je door alle plassen het zand bijna niet meer ziet liggen. En terwijl de ene ATB-er zijn fiets met droge voeten van de auto kan tillen, moet de andere allerlei toeren uithalen om droog te blijven terwijl de fiets afgeladen wordt. Na een

Eerst even beginnen met het goede nieuws; sinds 7 oktober heb ik een nieuwe baan! Ik ben aan de slag als beleidsadviseur ruimtelijke ontwikkeling bij de gemeente Elburg. Ik hoor je denken; waar helemaal? Vanaf Friesland achter Zwolle, aan de randmeren van Flevoland en niet ver van de Veluwe. Vanaf Drachten via Emmeloord en Kampen ongeveer één uur rijden. Tenminste; volgens Google, want in de praktijk ben ik een kwartier

Voor de derde keer deze rit fiets ik op kop, dit keer door de kale vlakten rond de Tjonger. De wind komt uit het zuidwesten en beukt met een kracht van inmiddels zo’n 6 Beaufort op onze hoofden. Wind tegen dus en stevig ook! Het is nog maar een klein stukje tot aan de bocht naar links, maar mijn benen verzuren. Al een poosje eigenlijk en ook té erg nu.

Een gravelpad dat lekker rijdt, het kan ook rond Ommen. Op het moment dat ik dat denk rijden we eigenlijk meer op een singletrack met enige stenige ondergrond, maar deze rijdt mooi. Het einde van het pad nadert, want ik hoor een piepje achter me. Even op de Garmin kijken waar we zo naar toe moeten. Het lijntje in beeld loopt in een hoekje naar rechts; rechtsaf dus.  “Oh shit”,