Twee jonge mannen, nog maar net 18 geweest gok ik, of misschien nog niet eens. Eerstejaars studenten wellicht, die zich, ondanks hun gladde wangen, al heel wat voelen. Ze zitten in de dubbele bankje van de trein. Niet naast elkaar. Tegenover mij zit een lange wat slungelige jongen. Of zitten?! Als hij nog een paar centimeter verder met zijn billen van het bankje schuift zit hij ernaast. Of ervoor, het
Inmiddels zeg ik het ook wel eens: “Die jeugd van tegenwoordig?!” Het klinkt ‘ouwelijk’, maar ja, ik ben dan ook al bijna 40, dus de periode van de echte jeugd ligt al weer best wel een poos achter me. Niet dat ik me heel oud voel, maar het besef is er wel dat de tijd doorgaat. Oke, tot zover alle dooddoeners bij de poot gehad. De reden dat ik hierop
Sinds de opening van de vestiging van Rho in Deventer ben ik iedere dinsdag daar te vinden. Niet omdat het moet, maar omdat ik het leuk vind om een dag in de week daar te zitten. Vlak nadat die vestiging open ging heb ik het gelijk geopperd; ik wil daar wel gaan zitten! Gelukkig was dat prima. En dus nu iedere dinsdag in Deventer. Het bevalt me goed. Deventer is
Kijken jullie ook naar Sophie in de mentale kreukels? In dat programma doet Sophie Hilbrandt een boekje open over haar eigen burn-out, laat ze je zien wat het met haar omgeving heeft gedaan, hoe ze is veranderd, hoe andere mensen een burn-out beleven, wat mogelijke oorzaken zijn, maar ook wat voor mogelijkheden er zijn voor herstel. Ik vind het een machtig boeiend programma. Niet omdat ik een burn-out heb, gelukkig
Je trekt een lijn van 4 cm naar rechts, je trekt ‘m 4 cm door naar beneden, dan 4 cm door naar links en vervolgens 4 cm door naar boven. Wat krijg je dan? Juist; een vierkant. Dat is een afspraak die we met elkaar hebben gemaakt, vier gelijke zijden, vier gelijke hoeken en je hebt een vierkant. Ook in de digitale wereld zijn dergelijke heldere afspraken gemaakt. Die zijn
“Het is maar een sportschool”, hou ik mezelf voor als ik maandagavond naar The Sportsclub in Drachten rijd. Maar toch vind ik het lastig. De sportschool, waar ik heerlijk heb kunnen sporten, het spinnen heb leren kennen en wielrentrainer ben geworden. De sportschool waar ik nu mijn lidmaatschap van ga opzeggen. In mijn geval betekent dat niet alleen dat ik geen trainingen meer in deze sportschool ga volgen, maar dus
Het is 2003 als ik voor het eerst van het project hoor; de Centrale As. Ik kom via mijn toenmalige werkgever (gemeente Smallingerland) in aanraking met dit mega-project. Samen met een collega ga ik als groentje in het ruimtelijk ordeningsvak naar het projectbureau in Burgum. Een enorme bulk aan informatie rijker, rijden we weer terug naar Drachten. Over de oude route natuurlijk… In de jaren die volgen krijgen de plannen
Lang was het ver van mijn bed; IS of ISIS. Maar vandaag kwam het dan toch wel heel dicht bij in Brussel. Eerst lees ik het bericht dat België voor Brussel een veiligheidsniveau 4 heeft ingesteld. “Wat overdreven”, zeg ik tegen mijn collega’s. Maar dan meldt mijn NOS-app op de telefoon dat er een explosie is geweest op vliegveld Zaventem. Nieuwsgierig als ik ben, zet ik nu.nl aan op internet.
Vanochtend loop ik van huis naar de bus en ik ruik het; het voorjaar komt eraan! Ik kan het niet uitleggen, het heeft een bepaalde geur die aangeeft dat het geen winter meer wordt. Deze week in ieder geval niet meer, want Piet Paulusma en zijn collega’s voorspellen voor dinsdag al temperaturen boven de 10 graden Celsius. Terwijl ik in de bus naar Leeuwarden rijdt wordt het licht en verdwijnt
We zijn met onze noordelijke vestiging inmiddels verhuisd naar Leeuwarden. Van de chaotische oude kantoorruimte in Stania State naar een mooi nieuwe en rustige kantoorruimte in de voormalige Willem Lodewijkschool aan de Druifstreek in Leeuwarden. Verhuizen is altijd een beetje spannend en de week voor de daadwerkelijke verhuizing was dat heel duidelijk te merken. Iedereen begon zijn dozen te pakken en kasten op te ruimen. En wanneer de één begint, volgt