een visie

Heelmeesters

Kijken jullie ook naar Sophie in de mentale kreukels? In dat programma doet Sophie Hilbrandt een boekje open over haar eigen burn-out, laat ze je zien wat het met haar omgeving heeft gedaan, hoe ze is veranderd, hoe andere mensen een burn-out beleven, wat mogelijke oorzaken zijn, maar ook wat voor mogelijkheden er zijn voor herstel. Ik vind het een machtig boeiend programma. Niet omdat ik een burn-out heb, gelukkig niet. Het meest interessant vind ik wat ik eruit kan halen en voor mezelf kan gebruiken om een burn-out te voorkomen.

Iedereen heeft wel eens een periode dat het in het hoofd niet meer zo goed wil. Dat je fysiek niet moe bent, maar mentaal wel uitgeput bent. Je ziet het niet, maar het is er wel. Die mentale vermoeidheid, dat ken ik (helaas) wel goed. Ik heb er oprecht een hekel aan. Heb echt een broertje dood aan dat gevoel dat je van alles nog moet doen maar er totaal geen energie voor hebt. Ik vind het niet bij me horen en blijf er dan ook tegen knokken. Dan lukt het ineens niet meer om eruit te komen, juist omdat je er niet aan wilt toegeven. En als je daar dan vervolgens over gaat nadenken, tja….

Gelukkig zijn er mensen die je kunnen helpen, maar je moet ze wel even weten te vinden. Ze zijn er op heel veel verschillende vlakken en iedereen heeft zijn methodes om je er weer bovenop te helpen. De kunst is om de methode te vinden die voor jou het beste helpt. Best lastig omdat er heel veel methoden zijn… zoals ook te zien is in het programma van Sophie.

Bij mij helpt een relatief eenvoudig methode; schrijven. Pagina’s vol kun je schrijven met alle gedachten en gevoelens die door je heen schieten op het moment dat je niet zo lekker in je vel zit. Of eigenlijk niet zo lekker in je hoofd, want daar komt het toch vandaan.

Niet alleen schrijven is in mijn geval een goede remedie. Fietsen is ook een goede heelmeester. Heel raar eigenlijk, omdat je juist tijdens het fietsen zeeën van tijd hebt om na te denken. Maar wanneer ik op de fiets zit gaat mijn ‘zorgenbrein’ uit en schakelt mijn blije brein in. Daarbij maakt het niet uit of ik een rustig ritje aan het maken ben of een zware training afdraai.

De afgelopen tijd heb ik weer heel wat afgefietst… en het werkt! Ik ben benieuwd of Sophie dat in haar programma ook nog als ’therapie’ naar voren gaat brengen.