Er is zo veel gebeurd in de afgelopen maanden. Het was een erg enerverende periode privé en op het werk. Ik kan er heel wat over vertellen, maar laat dat maar even. De rust is namelijk terug en dat is veel belangrijker.
Een nieuwe uitdaging
Per half oktober word ik projectleider in het team Projecten van de gemeente SWF. Ik heb eerder twee keer gedetacheerd gezeten bij deze gemeente, toen bij het team RO. Die ervaringen waren goed. Ik vond de organisatie prima en de collega’s fijn. Eerder dit jaar had ik bij de manager van team RO gevraagd of hij nog een projectleider nodig had. Een poos hoorde ik niks.
Eind juli was daar ineens een signaal; “kijk even op de website http://werkenbij.sudwestfryslan.nl“. Dus ik gelijk kijken: stonden er meerdere vacatures die ik interessant vond! O.a. voor projectleider en procesleider. Moest ik ook nog kiezen! Toch maar gekozen voor projectleider, omdat die vacature me inhoudelijk meer aansprak en ik daarin voldoende uitdaging voor nu en de toekomst zag. Dus een brief en cv opgesteld en ingezonden.
Het gaat allemaal erg snel
Na de ontvangstbevestiging werd het stil, de sluitingsdatum was dan ook pas 22 augustus. Dus ik vanaf de 23ste continu mijn mailbox checken. En zo vond ik vrijdag 25 augustus een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek voor de maandag erna. Wow! Dus toch! Wat tof, maar ook wat spannend!
Het sollicitatiegesprek op maandag ging goed en voelde ook echt goed. Met een tevreden gevoel reed ik na het gesprek naar mijn ouders om dit te delen. Dinsdag werd ik gebeld door de (nieuwe) manager met het bericht dat ik door was. Zonder tweede gesprek! En met een uitnodiging om de dag erna het arbeidsvoorwaardengesprek te hebben. Okeeee. Dit moest even bezinken, het ging allemaal zo snel dat mijn brein het bijna niet aankon. Maar wat was ik blij!
En dan komt nog een spannend onderdeel; het bericht vertellen aan je manager, collega’s en anderen. Eigenlijk ging dat ook prima, de spanning was nergens voor nodig. Ik kreeg veel lieve en fijne reacties. Dat gaf wel het besef dat ik heel wat achter ga laten. Met de twijfel die erbij komt; doe ik echt wel het goede? Maar die twijfel verdween ook weer heel snel en maakte plaats voor opluchting en blijheid. Die ik maar wat graag deelde. 🙂
De rust is weergekeerd
Na de werkweek zat ik donderdag in de middag nog even bij het Slotermeer. Op het strandje was het rustig. Op het water waren skûtsjes aan het zeilen en allerlei bootjes voorbij van en naar de Luts. Ik lag in de schaduw en een briesje kwam in mijn gezicht. Ineens voelde ik me helemaal kalm worden. Helemaal in het moment. Helemaal zen. Wat was dat een heerlijk gevoel om het weekend mee te starten!