Zoals je vast wel weet hou ik wel van dalen, op de fiets dan. De wind langs je oren. De wereld die met een hoge snelheid voor je ogen voorbij flits. Het anticiperen op de loop van de weg en het gedrag van de ander weggebruikers. De gok voor iedere bocht; op welk moment ga ik remmen en hoe hard trek ik ze aan?
Maar voordat je kunt afdalen moet je eerst klimmen. De kick is om dat ook nog op de fiets te doen, de afdaling is dan een echte prijs voor je werk.
Alleen… om te kunnen klimmen moet je wel een goede conditie hebben. En daar loopt het bij mij op dit moment wat minder. Daar zit een dalende lijn in. Na het eind van het wegseizoen (deze maand) en met de kortere dagen zit ik nog maar twee keer op de fiets. Woensdags in de sportschool voor spinning en zaterdags op de atb. Een ander gevolg is dat ik wat aankom, omdat ik minder sport en meer eet. Dat is allen nog voor mezelf zichtbaar trouwens, dat moet je echt weten.
Dit kan in no-time veranderen, misschien vanaf morgen al! Want morgen hebben we de evaluatie van de clinic van dit jaar. We gaan bespreken of we verder gaan, hoe we verder gaan en onder leiding van wie. Ik ben er eigenlijk wel uit, maar gaat de ploeg mee in mijn mening? Morgen meer!