Wat zit ik hier heerlijk! Ik kijk op de klok op mijn laptop en zie dat het al 11 uur is geweest… ’s avonds dus. De temperatuur is mild en het waait niet. Als het nu vakantie was geweest had ik vanavond een zootje mensen uitgenodigd en hadden we gebarbecued. Maar helaas, vakantie heb ik niet…
Toch voelt het wel als vakantie. Ik zit hier in de achtertuin, lekker onderuit op een tuinstoel, met de benen omhoog. De kat dartelt door de tuin en jaagt achter alle insecten aan die ze smakelijk genoeg vindt. De borrelnootjes heb ik achter de kiezen en het witbiertje staat naast me… Of eigenlijk alleen nog het flesje; ik heb net de laatste slok genomen. Dit is voor mij bijna het ultieme zomergevoel.
Wat een contrast met hoe ik me gister om deze tijd voelde. Hoewel het gezellig was met N., had ik gister best wel een baaldag. Dat die werd afgesloten met de laatste etappe van de Tour, hielp ook niet geweldig. Alhoewel ik wel heb genoten van de mooie beelden van de winnaars van de verschillende truien en de Belkinploeg die languit in het gras zijn opwachting doet voor de Avondetappe. Mooie beelden. Beelden die me terug deden verlangen naar Frankrijk.
Vandaag had ik voor dat terugverlangen geen tijd meer. Vanochtend te hectisch met alle rompslomp rond het regelen van de verzekering, de schadehersteller en een telefoontje met de tegenpartij. Toen de bezigheden voor het werk en aan het einde van de dag nog huishouden en boodschappen doen.
Maar vanavond dan eindelijk; het gevoel van vakantie. Heerlijk in de tuin zitten, niks hoeven, biertje erbij, borrelnootjes in een schaaltje, een zelf-geïmproviseerde lamp achter me (een opgerolde kerstverlichtingslinger) en de steekmuggen die me zoemend bedreigen. Jep, het zomer… en ik mep één van de vele steekmuggen dood. Zo, alle kleine beetjes helpen en mijn dag wordt nog een stukje beter.