Gister werd ik wakker en hoorde dat het regende. Hard ook. “Shit, niet fietsen vandaag” en kort daarna: “oh, wacht; ik fiets sowieso niet vandaag.” Mijn broer(tje) werd gister 30 en we zouden daar naartoe.

Ik heb het gemist; het fietsen. Het was voor het eerst sinds begin februari (start trainingen) dat ik op een zaterdag niet op de fiets zat!  Zelfs die drie keer dat ik in het afgelopen half jaar niet thuis was zat ik nog op de fiets.

De eerste keer was tijdens de periode in Frankrijk; toen fietste ik op de zaterdag de Mont Ventoux op. De tweede keer was tijdens het familieweekend; half augustue. Op de zaterdag heb ik toen gefietst van Drouwen naar Eext en terug, zo’n 20km in totaal. De derde keer was de periode in Italië (eind augustus), toen ik op de zaterdag de Stelviopas beklom.

Gister had ik geen alternatief. Het weer was er niet naar om te fietsen en de tijd had ik ook niet. Vandaag wel. Maar toen ik vanochtend wakker werd had ik niet zo veel zin in wielrennen. Ik belde met mijn moeder en we besloten vanmiddag op de gewone fiets een rondje te gaan doen. Het werd een rondje freewheelen op de Ragazzi. Lekker relaxt. Wel kwam het gevoel dat ik het ‘echte’ fietsen had gemist. Even wennen weer; niet fietsen 😉