“We gaan even zitten!”
We hebben er al 30 km op zitten vanaf ons startpunt in Tuk. Je weet wel, dat dorp ten noorden van Steenwijk. Met een stevig geknor laat mijn maag weten dat het tijd is voor vulling. Dus tijd voor een pauze.
Aan de voet van de Astron-schotel op het Dwingelerveld gaan we zitten op één van de picknickbanken. Het is een soort terras, maar dan zonder horecavoorziening. We hoeven dus geen QR-code te laten zien 😉. Gelukkig hebben we onze eigen horecavoorziening, in de vorm van bidons met water en energierepen; a cyclists best friend.
Terwijl we onze reepjes op knagen is er genoeg te zien. Want ondanks dat de klok nog geen 12 uur heeft geslagen, is het al best druk op het Dwingelerveld. Fietsers (veel e-bikers) en wandelaars passeren dit horecaloze terras. Zelfs een groep Limburgers (sprekend met zachte G) wagen zich op de fiets over deze grote vlakte en nemen een kijkje bij de Astron-schotel.
Voor ons is het een prima plek voor een pauze in onze gravelverkenningstocht. Dit keer uitgevoerd op een veldrijfiets met gravelbandjes en een mountainbike. De verkenning leidt ons door mooie Drentse natuurgebieden. De paden en wegen die we nemen zijn nogal gevarieerd en niet allemaal geschikt voor de gravelbike. Af en toe flink drukken op de pedalen of zelfs een klein stukje lopen. En overleg over of we het stuk wel of niet in de route moeten houden.
Als we afsluiten met een uitsmijter op hét terras van Tuk zijn we het eens. De gebieden die we hebben doorkruist zijn het bezoeken waard. De route is in grote lijnen prima en goed te doen met een gravelbike. Met enkele kleine aanpassingen is ‘ie zeker de moeite waard voor publicatie op gravelrides.cc. En Tuk? Dat is een prima uitvalsbasis voor gravelliefhebbers!