Wat is de wereld ongelooflijk groen! Dat schiet door me heen op het moment dat ik de foto’s van mijn fietstochtje van vandaag op internet heb gezet. Het is een prachtige wereld buiten. Om dat te ondervinden stapte ik vandaag, voor de zesde keer deze week, op de fiets. De Ragazzi, mijn gewone fiets, dit keer. Dit om mezelf te dwingen om niet te hard te knallen; niet volle bak te fietsen.
Mijn route had ik niet echt handig uitgezocht, ik ging eerst, voor de wind, richting Beetsterzwaag en landgoed Olterterp. Het prachtige coulisselandschap van de Friese Wouden is in dit jaargetijde toch echt wel op zijn mooist. Al fietsend maak ik wat foto’s, want onderweg stoppen zit niet echt meer in mijn systeem.
Behalve voor de lunch, daarvoor ben ik in Bakkeveen gestopt. Op het terras in de zon geniet ik van een broodje gezond en een flesje cola. Om me heen vooral oudere echtparen en gezinnen met jonge kinderen. Van om de hoek gaat een groepje jongeren met veel kabaal weg. Ze stappen met veel bombarie in hun kansloze auto’s (een Ford Fiesta, bouwjaar 2002 is echt niet stoer!) en rijden met rokende banden weg.
Ik stap weer op de fiets en zet de terugreis in. De knooppuntenroutes die ik volg brengen me langs paden waar je met de racefiets niet zo snel komt. Het is mooi. Na een goede 50 kilometer kom ik thuis.
Uit alle macht heb ik geprobeerd zo rustig mogelijk te fietsen. Dat is voor mij een hele kunst, maar met een gemiddelde van net geen 20 km/uur ben ik toch aardig in mijn opzet geslaagd. Helaas is mijn t-shirt bij thuiskomst doorweekt van het zweet. Ik heb me toch wel ingespannen. Het lenteweer lokte het uit, ik kon er niks aan doen!