Ik lees mijn sms vanochtend en heb even geen woorden. Mijn hand sla ik voor mijn mond en ontsteltenis maakt zich van me meester. Dit kan ik toch niet goed lezen, dit staat er toch niet echt????

Geschokt en verdrietig ben ik, door het overlijden van mijn collega Edwin.

Onze systeembeheerder, die altijd voor ons klaar stond als er problemen waren, zelfs tot ’s avonds laat. Maar ook een ontzettende ouwehoer, waarmee je erg kon lachen. Ik herinner me dat we met de ‘Drachtsters’ aan tafel zaten tijdens de barbeque en dat de mooiste verhalen over tafel kwamen. Tja… dat was toen.

Vanavond controleer ik de mail van het werk en zie de laatste mail die ik van Edwin heb gekregen; een mail van eind vorige week; een waarschuwing dat hij weer aan de slag ging met de VPN-verbinding. Een brok schiet in mijn keel… die mails zijn voorgoed voorbij. Tjonge, wat ga ik je missen. Wat mis ik je nu al!

The post is brought to you by lekhonee v0.7