De boog hou ik stevig vast in mijn linkerhand; het (voorgevormd) handvat is behulpzaam.
De pijl leg ik op de afplatting op het handvat en haak ik met het speciale ‘mondje’ om het touw van de boog.
Linkerarm strekken, de spanning komt automatisch op het touw.
Dan de rechterarm nog iets naar achteren, de spanning van het touw van de boog voel ik in mijn arm.
Los!
De pijl schiet weg en raakt het stro rond de rechter schijf van de 5 die ik voor me heb. Raar, want ik richtte toch echt op op de roos van de middelste schijf en zeker niet op de rechter. Hmm, volgende pijl nog maar eens proberen. Het ritueel herhaalt zich en ook de tweede pijl komt in het stro…. net als de derde.
De volgende groep is aan de beurt; ik roep de namen om. De rol heb ik op me genomen en mijn familie heeft me daarin geaccepteerd. Ook de puntentelling hou ik bij; met mij gaat het niet goed, maar er zijn familieleden die het beter afgaat.
Daarnaast verstrek ik de nodige hulp aan familie bij de techniek. Resultaat; enkele daarvan scoren beter dan ik! Het geeft een goed gevoel, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat mijn familie daardoor beter wordt dan ik.
Na drie ronden te hebben geschoten worden de punten opgeteld. Ik sta ergens in de onderste gelederen, heb te weinig punten geschoten om mee te kunnen doen in de middenmoot. Terwijl het grootste deel van de familie naar binnen gaat, besluit ik samen met nog een klein groepje om nog een paar schoten te wagen.
Boog in de linkerarm, pijl met de rechterhand goed leggen. Linkerarm strekken, rechterarm naar achteren. Ik richt op de middelste schijf en laat het touw los. In het blauw! Dat betekent 50 punten. Volgende pijl; weer 50 punten! De derde pijl; in de roos! 100 punten!!!
Ik heb de techniek eindelijk te pakken en scoor in één beurt 200 punten. Tijdens de officiële ronden was dit al goed geweest voor de derde plaats. Wat een grap. Maar wat ook leuk om te doen; een echte aanrader dat boogschieten!