Het is een onderwerp waar we in Nederland graag over praten en daarom ga ik dat hier ook nog een keer doen… het weer. Ik kijk graag ‘in het weer’ en moet dit ook goed bijhouden. Voor aanstaande zaterdag ben ik nu al aan het peilen wat de voorspellingen zijn; wordt het in ieder geval droog? Maar ook voor aanstaande zaterdag zijn de voorspellingen niet florisant.
Voor afgelopen zaterdag leek het in het begin van vorige week goed, maar werd uiteindelijk regen en kou voorspelt. S. en ik hebben daarom op vrijdagmorgen al besloten de eerste wielrentraining van dit jaar te verschuiven van de zaterdag- naar de zondagmorgen. En wat een bovenslag was dat!
Zondagmorgen om half 10 zaten we met een zestal van de groep van 14 renners op de fiets. De zon scheen, de temperatuur was ’te doen’ en de wind blies uit het zuidwesten met een kracht 4-5. Kortom; goed trainingsweer! Het doel was een duurtraining van ongeveer 2 uren. Het werd wat langer, omdat we al vrij snel een lekke band voor de kiezen kregen.
Terwijl de Klazen de lekke band verhielpen, bekeek de rest van de groep hoe G. de plaatselijk fauna weer in goede banen naar het gras leidde. De regenworm had duidelijk de weersverwachting verkeerd beoordeeld toen hij op pad ging om de weg over te steken; de regenwolken waren niet eens aan de horizon te zien. G. zag de worm lijden en gaf het beest aanwijzingen in de goede richting. Met gevaar voor eigen handen (de Klazen stonden met hun wielrenschoenen vlakbij) legde ze de worm in de goede richting en het beestje ging zowaar op pad.
G. was dusdanig gerust gesteld dat zij de worm liet gaan. Ik keek toe en zag dat één der Klazen de worm op een haar … uhm… wormbreedte na miste. Het beestje heeft de bandenwissel overleefd en zal niet meer zonder ‘in het weer’ te kijken een weg met zonnig weer proberen over te steken. Die wielrenners zijn er dan immers en die zijn echt levensgevaarlijk!
Lees meer verhalen over onze wielrentrainingen op teamtsfdrachten.wordpress.com