Vrijheid. We vieren vandaag dat we in 1945 bevrijd zijn van de onderdrukkers van de tweede wereldoorlog. Maar we moeten ook beseffen dat we al heel lang in een land wonen waarbij we bijvoorbeeld ook vrijheid van meningsuiting hebben. En vrijheid in het nemen van keuzes. En van die laatste maak ik graag gebruik!
Afgelopen weekend hield ik telkens de weersvoorspelling van vandaag in de gaten; wordt het echt zo mooi als ze voorspellen? De voorspellingen waren en bleven goed. En dus besloot ik gister definitief dat ik vandaag nog een extra dagje vrij zou nemen. Om te fietsen. Uiteraard.
Wel moest ik vanochtend eerst nog even naar een zakelijke afspraak. Slim als ik vorige week was – ik heb soms van die buien – had ik de afspraak vanochtend om half 9 in Beetsterzwaag gepland. Maximaal een uur overleg en om de hoek. Dus om net voor half 10 stapte ik in de auto richting IJlst. De auto waarin achterin de Koga lag en mijn tasje met wielrenkleding en mijn doosje met accessoires.
Om 11 uur zaten we – mijn moeder en ik – al op de racefiets. Het windje zwak, maar redelijk fris en licht bewolkt weer. We fietsten naar het zuidwesten, richting Lemmer. De natuur was prachtig; het vele fluitekruid en koolzaad zette de bermen in kleur.
Bij een korte soep-pauze in Oudemirdum scheen het zonnetje al volop en deze heeft ons niet meer verlaten. De wind blies in onze rug, de zon prikte op onze gezichten en gekleurde bermen schitterden ons nu helemaal tegemoet. We besloten nog een stukje om te rijden. Eigenlijk slaat dat nergens op, want als je van punt A naar punt A rijdt en daar 100 km over doet, dan rijd je sowieso om. We besloten dus eigenlijk om nog een stukje VERDER om te rijden. Via Bolsward.
Het resultaat was dat we de laatste kilometers nog tegenwind hadden, maar het deerde niet meer. Een geweldige middag fietsen lag achter ons en met een koel glas limonade vierden we dit op het terras in de achtertuin van mijn ouders’ huis. Wat een dag. En dat allemaal dankzij de bevrijding. Heerlijk.