Dames en heren, vanaf 1 januari 2018 is deze wielrentrainer/wielrenster beschikbaar voor een nieuwe uitdaging!
Zo, dat is eruit. Een lange periode van twijfelen, mezelf vragen stellen en mezelf spiegelen ging vooraf aan dit besluit. Een hele lange periode eigenlijk, maar een week of 4 geleden nam ik dan toch dit besluit en twee weken geleden bracht ik mijn collega-trainer en team hiervan op de hoogte. Eén opmerking, een kort moment was ineens genoeg om helderheid te krijgen; vanaf 1 januari 2018 ben ik geen wielrentrainer meer vanuit Palestra. Ik ga op zoek naar een nieuwe uitdaging.
Aan de ploeg lag het zeker niet. De ploeg dit jaar was (en is) fantastisch. Starters en gevorderden, mannen en vrouwen, in de leeftijd tussen 32 en 61 jaar. Het is een team, met onderling respect naar elkaar en naar mij. Ik heb heel erg het gevoel dat ik gewaardeerd wordt en ze me vertrouwen. Ze hoeven het niet te zeggen, ze geven me dat gevoel zo ook wel. Ik vind het dan ook heerlijk om op zaterdagochtenden met hen door te fietsen, ook al is het officiële trainingsseizoen voor ‘de berg’ voorbij.
Het trainerschap is met zo een ploeg een feestje. Het niveauverschil (beginner vs. gevorderd) een prachtige uitdaging voor mij als trainer. Het gaf mij de gelegenheid mijn ervaringen van de afgelopen jaren en de trainersopleiding volop in te zetten. Mijn renners hebben meer inhoud en kracht gekregen door de verschillende typen trainingen die ik heb gegeven en door hun inzet daarbij, de resultaten van de laatste tijdrit hebben dat uitgewezen. Maar, wat voor mij misschien nog wel belangrijker is, de renners hebben plezier gekregen in het wielrennen en het trainen met elkaar. De renners zitten, ook buiten de trainingszaterdag om, op de fiets om te genieten van het prachtige Friese land, om een stevige trainingsrit te doen, om nieuwe PR’s te vestigen, of voor een combinatie hiervan.
En dan de topprestatie van de renners die mee zijn geweest naar Frankrijk. Je hebt het afgelopen woensdag en donderdag op tv kunnen zien bij de Tour en La Course; met de fiets in de Alpen (en op de Izoard, ons doel) klimmen is niet bepaald voor mietjes. Daarvoor moet je niet alleen krachtig zijn in je benen, maar vooral ook in je hoofd. Alleen als je sterk bent tussen de oren kun je de pijntjes en vermoeidheid aan die je op zo een klim gaat voelen en kom je boven. Wat een fantastische beloning was het voor mij dat iedereen het doel heeft gehaald! Nóg een kers op mijn trainerstaart.
Toch hou ik op als trainer bij Palestra en geef ik mijn team daarmee een stukje onzekerheid, want wie wordt de nieuwe trainer en hoe gaat dat zijn? Ik kan ze geen zekerheid geven natuurlijk, maar weet zeker dat vanuit de sportschool een goede vervanging voor mijn persoon wordt gevonden. Die afspraak is gemaakt en daar heb ik vertrouwen in.
Zelf duik ik komend jaar in nieuwe uitdagingen die op mijn weg komen. Het grote onbekende, want wat die uitdagingen zijn? Ik heb echt geen idee. Misschien ga ik weer een team trainen, misschien ook niet en sluit ik aan bij een wielrenteam om mezelf beter te maken. Misschien een combinatie van beide. De toekomst wijst het uit! Wat het ook wordt, ik heb er zin in 🙂