Dit heb ik nog niet heel vaak meegemaakt. Dat ik kippenvel krijg wanneer ik terugdenk aan het moment dat we de top van Grand Colombier bereiken en genieten van het uitzicht. Het uitzicht op onder andere de Alpen met daar bovenuit torenend de Mont Blanc. Wat een prachtige beloning van een pittige inspanning.
Samen met mijn moeder de Grand Colombier beklimmen (startplaats Culoz) was het grote doel van mijn zomervakantie dit jaar. Dit was dé aanleiding om mijn ouders achterna te reizen naar hun huisje bij Motz. Zo zat ik vrijdag 29 juli om 3.30 uur al in de auto op weg naar het zuiden. Na een voorspoedige reis kwam ik 10 uren later aan Le Village des Oiseaux. De middag en avond rustig aan gedaan, maar al wel goed kennis gemaakt met de omgeving.
Oefenen in twee ritten
Ik had beide racefietsen na aankomst in elkaar geknutseld en het was zaterdagochtend tijd voor de eerste gezamenlijke fietsrit met mijn moeder. Niet te veel kilometers, maar wel een rit met ruim 1.000 hoogtemeters. Een rit door mooie gebieden met uitzichten waarvoor we wel even wilden stoppen om ervan te kunnen genieten. In juni 2016 ben ik ook in Motz geweest, maar toch beleefde ik de omgeving nu heel anders.
De tweede gezamenlijke fietsrit (zondag) vertrok wat eerder in de ochtend en ging wat rustiger aan. Vooral heel veel langs de Rhône, met niet al te veel hoogteverschillen. Wat ze in Frankrijk steeds beter doen is fietspaden (Voie Verte) aanleggen. Daarop kun je als fietser veilig behoorlijk wat kilometers maken. En ook al fiets je over grotere wegen; de Franse automobilisten gaan ruim om je heen. De enige automobilisten die snijden zijn niet-Fransen; Nederlanders kunnen bijvoorbeeld nog heel wat leren van de Fransen wat dat betreft!
Topdagje
Maandag was het D-day. Al om 7.15 uur zaten we op de fiets richting startplaats Culoz. Zo vroeg was handig, om te voorkomen dat we in de klim al te snel oververhit raken. De temperaturen kwamen in dit deel van Frankrijk in no-time boven de 30 graden uit overdag.
De klim naar de top van de Grand Colombier was grillig en werd nog lastiger door een ‘steenval’ die een deel van de weg blokkeerde. Nu kunnen wij Friezen best wel klùnen, dus kwamen we deze hindernis goed voorbij. Langs de weg staat om de kilometer een bordje met daarop het stijgingspercentage voor de komende kilometer. Op de klim vanaf Culoz varieert deze tussen de 2% en 12%. Die laatste betekent dus ook dat de percentages boven de 12 uitkomen.
En als je dan op de top komt na de zware inspanning van de klim, dan is de beloning op de Grand Colombier groot. Het was mooi weer en het panorama was dan ook prachtig. Uitzicht naar alle kanten, maar vooral het uitzicht op de Alpen met de Mont Blanc als witte reus er bovenuit, was fantastisch. Mijn vader was met de auto naar de top gereden en zorgde voor de fotografische ‘bewijzen’. Voor de afdaling genoten we met zijn 3-en van een drankje, het mooie uitzicht en de aangename temperatuur.
De afdaling ging naar Anglefort, die weg lag er goed in. Een paar keer stoppen onderweg om de handen rust te geven, maar desondanks ging de afdaling vlot. Het laatste stuk naar Motz fietsen we via Seysel. Onderweg zagen we tot onze schrik een huis waar net brand was ontstaan. De vlammen grepen in de droogte snel om zich heen. Vlak nadat wij stopten om te bepalen wat we gingen doen (om te helpen) stopten ook twee Franse auto’s. Gelukkig belden zij de brandweer en konden wij ook verder. Na thuiskomst hadden we ongeveer uitzicht op waar het brandende huis stond en we zagen de rook nog lang omhoog komen. We hoopten dat er geen mensen in het huis zaten tijdens de brand! Een dag later zagen we dat het huis grotendeels verwoest was.
Ook vakantie
Fietsen hoort voor mij bij een vakantie en in de ochtend lukte dat nog prima. In de middag vierde ik dan ‘echt’ vakantie. Bijvoorbeeld door bij de zwemplas rond te hangen en af en toe een duik te nemen als het me in de schaduw van de bomen te warm werd (36-37 graden!). Of door op een terras te zitten met een lekker drankje. Of door mooie wandelingen in de natuur. Of door – heel cultureel – bijzonder oude gebouwen en voor mij onbekende dorpjes te bekijken. Ook dat is vakantie!
Het echte leven
Na een goede terugreis op donderdag begon gister het echte leven weer; ik mag weer werken. Er zijn niet veel collega’s, maar die er zijn vertel ik graag over mijn mooie vakantie. En dan ga ik weer even terug en geniet ik na van de mooie week. Het was kort, maar ook intens en goed. Vive la France!