Iets over half drie vanmiddag gaat mijn telefoon. Ik kijk in het scherm en zie ‘heit’. He, mijn vader die belt op dit tijdstip, dat is best raar. Ietsje nerveus neem ik op.
Nadat ik mijn naam heb genoemd hoor ik een vrolijke stem aan de andere kant “we zijn nu bij jou thuis” en dan “de tuin is al klaar!” En ik weet gelijk wat er aan de hand is; mijn hulpteam is bij mij in de tuin bezig. Wow!
Dan vraagt mijn vader of ik een fohn heb. Ja ik ben een vrouw, ja ik heb lang krullend haar op mijn hoofd, maar nee; ik heb geen fohn in huis. Wanneer ik vraag waarom hij zo’n ding nodig heeft, komt het antwoord: “dat is een verrassing”. Goed, oke, dat moet je niet tegen mij zeggen, dan word ik vreselijk nieuwsgierig.
Na het werk ga ik zo snel mogelijk naar huis en zie bij de voordeur mijn vader in actie met de fohn. Hij haalt het plakplastic er vanaf… Mooi, want dat stond op mijn lange to-do lijst. Wanneer ik goed om me heen kijk, zijn ook de voor- en achtertuin helemaal aangepakt en is de koelkast schoongemaakt.
Maar dat niet alleen; ook de ramen zijn van buiten schoon gemaakt en de douche is weer rein. Uit automatisme trek ik aan het touwtje van het douchelicht en… het licht gaat branden! Dat hoef ik dus ook niet meer te fixen. Mijn to-do lijst is flink ingekort vandaag.