Vandaag zei ik het nog tegen mijn collega’s: “Vorige week stond ik om deze tijd nog in de sneeuw. En wát voor sneeuw! Ik mis het”. Mijn gedachten dwaalden vandaag bij het grijze mistige weer in Leeuwarden regelmatig af naar de wintersportvakantie van vorige week. Een bijzondere vakantie in het skigebied Warth-Schröcken (Arlberg), waarin van alles gebeurde dat we nog niet eerder hadden meegemaakt.
Je gaat met een doel naar de wintersport, in mijn geval is dat voornamelijk om lekker veel te skiën. En de eerste twee dagen kon dat prima! De weersomstandigheden waren fantastisch. In mijn geval betekent dat een zonnetje, bijna windstil en een paar graden onder nul. Tot begin januari was in het gebied veel sneeuw gevallen, de wereld was daardoor prachtig wit en de conditie van de pistes uitstekend. Voor mij zijn dat de mooi geprepareerde snelle pistes, waarop ik me goed red. De eerste twee dagen hebben we dan ook heerlijk geskied in de gebieden Warth-Schröcken en Lech.
Toen we de dinsdag wakker werden was het weer heel erg anders; harde wind en sneeuwval (licht). Onverschrokken gingen we op weg naar ‘ons’ dalstation Salober. Even proefdraaien op de blauwe piste, maar het zicht was door de sneeuw en wind slecht en al snel haakte een deel van de groep af en ging wandelen. De Saloberjet-lift ging dicht, de weersomstandigheden lieten skiën vanaf de hogere pistes niet meer toe; te link. Alleen de kleine lift was nog open en na deze een keer of 12 te hebben gedaan was ik er ook wel klaar mee. Terug naar het appartement, wandelschoenen aan en aan de wandel.
Wandelen deden we ook op woensdagochtend. Het gebied leent zich daar overigens prima voor, door de geprepareerde en gemarkeerde wandelroutes en de wegen die goed schoon gehouden worden. Om toch een beetje afwisseling te hebben van het wandelen zijn we woensdagmiddag op een slee gaan zitten om de rode piste van Nessleg (waar ons appartement was) naar het dorp Schröcken af te dalen. Een klasje 8-10 jarigen ging samen met ons mee en we hadden de grootste lol om hun capriolen. Apres skiën bij de lokale ‘koek en sopie’ en vervolgens wandelen terug naar het appartement. En om de avonturen van de woensdag nog wat groter te maken kregen we ’s avonds een korte aardbeving (3,9 op de schaal van Richter) voor onze kiezen. Geen schade, maar wel even schrikken.
Na een prachtige wandeling bij Schoppernau op donderdagmorgen hebben we ’s middags toch maar weer de ski’s opgehaald en zijn we bij Warth de dorpspistes gaan doen. De weersomstandigheden waren dusdanig dat het zicht was verbeterd, zodat we ons nog prima een middag konden vermaken op ski’s, ook al waren de grote liften naar boven allemaal dicht vanwege (inmiddels) lawinegevaar.
Veel kilometers op ski’s heb ik van dinsdag tot en met donderdag niet gemaakt, maar de alternatieve daginvulling maakte dat het toch echt wel als een vakantie voelde. Ook het uitscheppen van de auto’s hoorde daarbij. Kilo’s sneeuw hebben we rond de auto’s weg geschept.
Vrijdag gingen de grote liften weer open en konden we weer naar boven. Er viel sneeuw, veel sneeuw, waardoor het zicht niet optimaal was. Afdalen was hard werken door de bulten sneeuw, de harde snijdende wind op hoogte en het slechte zicht. Eén afdaling was voor mij dan ook meer dan genoeg. De rest van de skidag heb ik me vermaakt op de lage dorpspiste. De sneeuwval verdichtte en het zicht werd ook beneden slecht. Dan is het genoeg; tijd om de ski’s in te leveren en rustig aan te gaan doen. De auto’s nog maar een keer uitscheppen, want er was in één dag inmiddels weer 30 centimeter bij gevallen.
Terwijl wij ’s avonds onze magen vol aten bij het lokale gezellige restaurant, werd het eindelijk weer droog. De volgende ochtend konden we dan ook vrij gemakkelijk weg rijden over de (deels) vrijgemaakte wegen. Wederom een unicum (sinds het eerste jaar dat ik op ski’s sta); tot halverwege Duitsland reden we door een winters landschap. Toen het zonnetje erdoor kwam gaf dat hele mooie uitzichten vanuit de auto. Het vakantiegevoel bleef daardoor.
Het is inmiddels een week geleden, maar deze vakantie heeft indruk gemaakt. Arlberg is een prachtig gebied en ik zou dan ook zo terug willen. Mja….